स्वतःभोवताली केंद्रित वर्तुळं रेखाटण्याचा
त्याचा छंद जुनाच आहे!!!
माणसांना ओढुनताणून ह्या वर्तुळात बसवण्याचा
त्याचा छंद जुनाच आहे!!
काही कामासाठी, काही छंदांसाठी तर काही उगाच अशी अनेक वर्तुळं
तो रेखाटतो !!
काहीजण त्याला त्यांच्या वर्तुळात आणुन बसवतात,
तनाने असला तरी मनानं तिथं राहणं
त्याला बहुदा जमत नाही !
आपल्या वर्तुळात ओढुनताणून आणुन बसवलेल्यांची कुतरओढ पाहणं
त्याला आवडतं!!
त्याच्या वर्तुळात बसण्याची सक्ती झुगारून देण्याचा ध्यास
काहीजण बाळगतात !!
सोडुन गेलेल्यांचं दुःख,
साथीला मागं राहिलेल्यांचा आनंद व्यक्त करणं
त्याला जमत नाही !
कालांतरानं सारं काही बदलत जातं पण ते
त्याला उमजत नाही !
काही वर्तुळात त्याचं हरवलेलं केंद्रस्थान
त्याला जाणवत नाही...
जाणवलं तरी ते
तो स्वीकारत नाही !
मात्र आपणच रेखिलेल्या वर्तुळाबाहेर फेकलं घेण्याचं दुःख
त्याला सोसवत नाही !
काही वर्तुळात मात्र
तो एकटाच उरतो
स्वतःची स्पेस बाकी सगळ्यापेक्षा महत्वाची मानण्याचा अट्टाहास
त्याला सोडवत नाही !
मग ती वेळ येते सर्व वर्तुळांना पुसून टाकण्याची !
त्या वेळी
वर्तुळांच्या आकारांविषयी, भरलेल्या रंगांविषयी , निवडलेल्या माणसांविषयी
खंत करण्याची संधी सर्वश्रेष्ठ त्याला देत नाही !!!!
आदित्य पाटील
(ही पोस्ट त्याच्याऐवजी तिच्याविषयी सुद्धा असु शकते !)
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा