कोणी काही म्हणो माणुस एकटाच असतो. म्हणावं तर लहानपणीचा काळ ह्याला अपवाद असतो. आईवडिलांच्या मायेच्या ऊबेत जीवनाचा उषःकाल व्यतीत केलेल्या बालकास नंतर मात्र परखड वास्तवास सामोरे जावं लागतं.
काहीजणांना हे वास्तव सहन करण्याची क्षमता उपजत प्राप्त झालेली असते. त्यांचं आयुष्य व्यवस्थित चाललेलं असतं. आयुष्यात यश / अपयशाला सामोरे जावं लागणं, सुखद / दुःखद घटनांना तोंड द्यावं लागणं ह्या सर्वांना ह्या व्यक्ती फारशा न डगमगता सामोऱ्या जातात. मनाचा खंबीरपणा ही एक देणगी अशा प्रकारच्या व्यक्तिमत्त्वांना लाभली असते असं आपण म्हणू शकतो. लोकांचं लक्ष आपल्याकडं वेधून घेणं, लोक आपल्याविषयी काय म्हणतील ह्याविषयी विचार करण्यात फारसा वेळ न दवडणे अशा व्यक्तिवैशिष्ट्यामुळं ही माणसं आपल्याला हव्या त्या गोष्टीवर लक्ष केंद्रित करू शकतात.
दुसऱ्या प्रकारची व्यक्तिमत्वं एका वेगळ्याच संघर्षाला तोंड देत असतात. लोकांनी आपल्याला स्वीकारावं, हे स्वीकारलं आहे ह्याची वेळोवेळी दृश्य स्वरूपात दखल घ्यावी अशी ह्यांची सुप्त अपेक्षा असते. वाढत्या वयानुसार ही अपेक्षा उघडपणे व्यक्त न करता आल्यानं ह्या व्यक्तींचा काहीसा कोंडमारा होत राहतो. ह्यांच्या नशिबानं जर ह्यांना असा साथीदार अथवा सुहृद मिळाला जो ह्यांच्या ह्या दखलीकरणाच्या अपेक्षेच्या भावनेला उमजू शकेल तर त्यांचं आयुष्य सुखकारक होऊ शकते.
पण सर्वचजण असे सुदैवी नसतात. आयुष्यातील वयानुसार आलेल्या जबाबदाऱ्या पार पडत राहणं हेच ह्यांच्या नशिबात असतं. आता जग इतकं भावनाशून्य होत चाललं आहे की आपल्या भोवताली असणाऱ्या अशा व्यक्तींची आपल्याला बऱ्याच वेळा जाणीव सुद्धा होत नाही. लौकिकार्थानं ह्या व्यक्तींचं आयुष्य एक सरळ रेषेत व्यवस्थित चाललेलं असतं. पण कौतुकाच्या एका किमान अपेक्षेपासून ह्या व्यक्ती वंचित राहतात. अशा व्यक्ती ओळखाव्या कशा? बोलण्यात उत्साह नसणं, आपल्या आवडीनिवडीविषयी फारसा चोखंदळपणा न दाखविणे, समारंभात केवळ एक उपचार म्हणून उपस्थित असणं वगैरे वगैरे!
ही पोस्ट आटोपशीर आहे. उद्देश्य एकच ! भोवताली असलं व्यक्तिमत्व आहे का ह्याचा शोध घ्या आणि त्यांची वेळोवेळी दखल घ्या. जगाचं झपाट्यानं अलिप्तीकरण होत आहे. माणसं एकटी पडत चालली आहेत. त्यांना परत उमेद देण्यासाठी तुमचा एक दूरध्वनी , एक भेट पुरेशी आहे. कोणी काही म्हणेल ह्याचा विचार न करता अशा लोकांनां स्वतःहून भेटा, त्यांच्याशी बोला.
ही पोस्ट माझ्या शाळेच्या मित्रांना समर्पित जे आपल्या व्यग्र दिनचर्येतून वेळ काढून आपल्या मित्रांना भेट देत आहेत. मी काहीसा ह्या बाबतीत दोषी आहे. माझे लिखाण आणि माझे आचरण ह्यात काहीशी विसंगती आहे. योग्य वेळी ही विसंगती दूर करण्याचा मी नक्कीच प्रयत्न करीन.
