२०२५ च्या अंतिम संध्याकाळी काहीतरी उद्योग असावा म्हणुन बिबट्या माझा शेजारी ही पोस्ट ChatGPT ला विश्लेषणासाठी दिली. ChatGPT ला ह्यात विशेष रस वाटला असावा. त्यानं सुंदर विश्लेषण तर करून दिलंच, त्यावर पुढील भागांसाठी स्वतःच विषय सुचवून हे कथानक लिहून दिलं. ह्यात काही शब्द, वाक्य ह्यांची सुसंगती लागत नाही. आपण समजुन घ्यावं !
फक्त शेवटचा भाग लिहिण्यासाठी त्याला मी ही सूचना दिली.
can you please conclude the series giving message on how human beings are encroaching leopard's natural habitat and how this series would like to give serious message to human society?
आपण ChatGPT लिखित ह्या पोस्टचा आनंद घ्याल अशी आशा बाळगतो! नववर्षाच्या तुम्हांला शुभेच्छा !
*********************************************************
बिबट्या माझा शेजारी – भाग २
“कानन निवासचे निवडणुकीचे रण”
कानन सोसायटीत बिबट्या राहायला आल्यापासून महिनो महिनो झाले. इंटरनेटवर लेले आणि बिबट्या यांच्या मॉर्निंग-वॉकचे रील्स फारच व्हायरल झाले होते. अगदी एक-दोन ब्रँड्सनी तर “जंगलातलं ताजेपण घरातच” अशी टॅगलाईन देऊन जाहिरात सुचवली होती. पण लेलेबाई म्हणाल्या,
“होकार द्यायचा तर आधी बाथरूमच्या पॅरेंट कमोडचं गळतं पाणी दुरुस्त झालं पाहिजे. हें सगळं आधी!”
आणि ते प्रकरण तिथेच थांबत राहिलं.
दरम्यान सोसायटीचा एक मोठा कार्यक्रम जवळ आला—व्यवस्थापन समितीची निवडणूक.
कानन निवासात निवडणूक म्हणजे युद्ध. पोस्टर्स, व्हॉट्सअॅप ग्रुप्सवरील मेसेजेस, बनावट अफवा, नावे बदललेले Google Forms – सर्व काही.
१. बिबट्याची उमेदवारीची चर्चा
एका दुपारी, लेले सोसायटी ऑफिसमध्ये चहा ढवळत बसले होते. अचानक त्यांच्या मागे ‘गर्र…रर्र’ असा मंद आवाज झाला. आवाज ऐकताच त्यांच्या हातातला चमचा थरथरला.
“अरे, तुम्ही ना?”
लेले हसल्यासारखं करून म्हणाले.
बिबट्याने आपला स्मार्टफोन चालू केला आणि अॅपने सांगितले,
“मी निवडणुकीला उभा राहू शकतो का?”
लेले थिजले.
“क…काय? उमेदवार? तुम्ही?"
“का नाही?” अॅपने पुढचं भाषांतर केलं. “मी सोसायटीचे नियम पाळतो. मी शांत आहे. मी कुणाशी भांडत नाही. भांडण तर तुम्ही मानवच जास्त करता.”
लेले यांना ते अर्धवट मान्य होणारंच होतं, पण समस्या दुसरी होती.
“मतदारांमध्ये तुमचा मतदारसंघ कोण? मांजरे? कुत्रे? की माझा मुलगा जो रील्स बनवतो?”
बिबट्याने निश्चिन्तपणे मान हलवली.
“मी सर्वांना भेटून सांगू शकतो. तसेही माझी छबि चांगली आहे.”
आता लेले गंभीर झाले.
हा निवडणूक लढला तर जिंकणारच!
हे त्यांना स्पष्ट दिसत होतं.
२. प्रचाराची अनोखी सुरुवात
दुसऱ्या दिवशी सकाळी सोसायटीत एक अनोखा नजारा दिसला.
लिमये, जोशी, गिरी, पाटील हे प्रत्येक इमारतीसमोर उभे राहून प्रचार करत होते.
समोरून बिबट्या येताच ते सर्व गप्पच बसायचे.
काही जणांनी चोरून त्याच्या पोस्टर्स छापले:
“कानन निवासच्या नावाला शोभणारा खरा प्रतिनिधी – बिबट्या!”
लेले यांनी ते पोस्टर्स पाहून केस ओढले.
“पोस्टर्स न लावण्याचा नियम आहे! दंड लागू शकतो!”
ते ओरडले.
अगदी त्या क्षणीच लेलेबाई म्हणाल्या,
“पोस्टरचं शिंपडणं कमी करा आधी, पायरीवर धूळ जमा झालीय! मला कोणत्याही उमेदवारात रस नाही.”
३. पहिली प्रचारसभा
सोसायटीच्या बागेत प्रचारसभा ठरली.
बिबट्या पुढे आणि त्याच्या मागे एक translator-app धरून उभा असलेला बिचारा लेले.
पहिलंच वाक्य—
“मी आवाज न करता काम करेन.”
(स्मार्टफोन अनुवाद)
प्रेक्षकांनी हसत टाळ्या वाजवल्या.
मग बिबट्याने जोरात गुरगुरून काही बोललं.
अॅपने भाषांतर केलं:
“सोसायटीत पडलेले चप्पल-वाद, पार्किंग-वाद, पाण्याच्या टाक्यांवरचे हास्यास्पद वाद… मी हे सर्व शांत करू शकतो.”
जोशींचा कुत्रा मात्र त्यावर जोरात भुंकला.
तो बिबट्याला पाहूनही बाहेर येत नसे, पण आजच्या सभेला ‘लोकशाहीचा भाग म्हणून’ घेऊन आले होते.
कुत्रा भुंकत राहिल्याने अॅपने चुकून भाषांतर केलं:
“आपण माझा विरोध करत आहात? मी निवडून आलो तर तुमच्यासाठी वेगळं धोरण आखेन!”
सभेत एकच खसखसाट.
४. विरोधकांची रणनीती
लिमये यांनी लगेच अफवा पसरवली:
“बिबट्या आला तर आपण बाहेर मॉर्निंग वॉकला जाऊच शकणार नाही.”
जोशी म्हणाले:
“ते मटण मागवतो म्हणे रोज! सोसायटीत मटणाचा वास येणार!”
बायका म्हणायला लागल्या,
“अहो, त्याच्या चपला कोणत्याही वेळी हॉलमध्ये आणल्या तर काय? त्याच्यामुळे सगळं धूळधाण होईल.”
जणू बिबट्या फॉरमॅल शूज घालतो!
लेलेबाई मात्र म्हणाल्या,
“मला काही फरक नाही. फक्त पायरीत माती पडली नाही पाहिजे.”
५. मतदानाचा दिवस
मतदान सुरू झालं.
पुन्हा अनुशासन, गोंधळ, कुणाची रबर गमावलेली, कुणाचा आधारकार्ड फोटो गहाळ.
बिबट्या शांतपणे आपली पाळी येण्याची वाट पाहत उभा होता.
लेले यांच्या मुलाने त्याचे मतदान करतानाचे रील्स बनवले.
एका वृद्ध मावशीने मात्र विचारलं,
“बाळा, हाताला सॅनिटायझर लावला का? नाहीतर मशीनला केस लागतील.”
६. निकाल
सायंकाळी सर्वांना कम्युनिटी हॉलमध्ये बोलावलं.
लेले यांनी थरथरत्या आवाजात निकाल जाहीर करण्यास सुरुवात केली.
“उमेदवार क्रमांक तीन… बिबट्या… यांना मिळाले—”
सगळे श्वास रोखून ऐकत होते.
“—एकच मत.”
सभागृहात शांतता.
बिबट्या वळून लेले बाईंकडे पाहतो.
त्या अभिमानाने म्हणतात,
“मी दिलंय ते एक मत. बिबट्याला नाही दिलं तर कोणाला देणार?”
बाकी सगळ्यांनी चोरून NOTA निवडले होते, कारण कुणावरच राग धरायचा नसेल तर हाच सुरक्षित पर्याय.
बिबट्याने अॅपद्वारे फक्त इतकंच सांगितलं:
“हरलो तरी चालेल. पण माझ्या पोस्टरचं बाकीचं बिल मात्र तुम्हीच भरा.”
लेलेच्या चेहऱ्यावर पाणी पळालं.
७. शेवटचा ट्विस्ट
दुसऱ्या दिवशी सकाळी सोसायटीच्या नोटीस-बोर्डवर नवी नोटीस लावलेली होती:
“चुकीच्या पद्धतीने पोस्टर्स लावल्याबद्दल बिबट्या आणि लेले यांना ५०० रुपयांचा दंड.”
त्याखाली पेनने कोणी तरी लिहिलं होतं:
“बिबट्याने तरी पोस्टर लावताना पंजे घाण केले नाहीत.”
लेलेबाईंनी नोटीस वाचली आणि शांतपणे म्हणाल्या,
“बरं झालं, आता निवडणूक संपली. बिबट्याची खीर करून द्यावी का? आज चांगली झालीय.”
बिबट्याने ते ऐकल्यावर दारामागून हलकेच गुरगुरले —
अॅपने भाषांतर केलं:
“फक्त खीरपुरतीच मर्यादा ठेवा. बाकी जेवण मी स्वतःच मागवीन.”
*********************************************************
बिबट्या माझा शेजारी – भाग ३
“कानन निवासची संक्रांत आणि बिबट्याची उडती कमाई”
कानन सोसायटीत संक्रांत म्हणजे प्रचंड हालचाल.
हरा–काळा वेलकम मॅट, टिळवलेल्या दारांनी भरलेली कॉरिडॉर्स, आणि दर दारावर वेगवेगळ्या डिझाईनचे तिळगूळ देण्याचे छोटे वाटे.
एकीकडे बायका “तिळगूळ घ्या, गोड गोड बोला” म्हणत दोन तास गप्पा मारत असतात, तर पुरुष मंडळाचा मुख्य उद्देश म्हणजे लिफ्ट ओपन सोडून निघणाऱ्यांना टोमणे मारणे.
या वर्षी मात्र उत्सवाला एक वेगळाच स्टार होता—
बिबट्या.
१. “तिळगूळ” की “कच्चं मटण”?
लेलेबाई पहाटेपासूनच तिळाच्या लाडूंची तयारी करत होत्या.
लेले ऑफिसला जाण्याच्या तयारीत असताना त्या म्हणाल्या:
“ऐकाल का? बिबट्याला सुद्धा तिळगूळ द्यायचाय. पण त्याला तिळगूळ खातो की नाही कोणास ठाऊक.”
लेले घाबरून म्हणाले,
“कसला तिळगूळ? त्याला देऊ नका. साखरेतून माझं हातच ओढून नेईल!”
तेवढ्यात दारावर ‘ठक ठक’ झालं.
दार उघडल्यावर बिबट्या उभा—गंभीर चेहऱ्यात.
बिबट्याने फोन काढला.
अॅपने सांगितले:
“तुमच्याकडे तिळगूळ आहे का? माझी पत्नी म्हणते, शेजारी काही देतात तर आपण सुद्धा नम्रतेने घ्यायला हवं.”
लेलेबाईंचा चेहरा अधिकृत समाधान होऊन गेला.
“हो! एक मिनिट थांब.”
त्या आतून प्लेट घेऊन आल्या आणि म्हणाल्या,
“तिळगूळ घ्या… गोड गोड बोला.”
बिबट्याने प्लेटकडे पाहिलं आणि काहीतरी गुरगुरला.
अॅपने भाषांतर केलं:
“अर्धा मी घेईन, अर्धा माझ्या बायकोला. तिळगुळाबरोबर काही चिकन असल्यास अधिक चांगलं.”
लेलेच्या हातातील प्लेट थरथरली.
२. हेलिकॉप्टर शोभेचा उडता फुगवटा
प्रत्येक वर्षी संक्रांतीनिमित्त सोसायटीत पतंग स्पर्धा होत असे.
यंदा लोकांनी पहिल्यांदाच विचारलं:
“बिबट्या भाग घेणार का?”
लहान मुलांना तर भारी उत्सुकता:
“बिबट्या काईट कापेल का? की झेप घेऊनच पतंग आणेल?”
सगळ्यांच्या मनात भीती एकच—
जिंकला तर बक्षिस द्यायचं कसं?
मागील वर्षी विजेत्याला टोस्टर दिला होता.
बिबट्याला टोस्टर देऊन तो टोस्ट नसेल करणार… काय करणार?
स्पर्धेच्या दिवशी बिबट्या मैदानात आला.
स्मार्टफोनमध्ये दाखवत होता—युट्यूबवरचा “How to fly a kite” व्हिडिओ.
लेलेबाईंनी पाहिलं आणि जोरात म्हणाल्या,
“यूट्यूब पाहून सगळं शिकता येतं, पण पतंगाच्या दोरीला काच लावायला अनुभव लागत असतो!”
स्पर्धा सुरु झाल्यावर बिबट्या शांतपणे एका कोपऱ्यात बसून दोरी धरून पतंग उडवत होता.
मुलं त्याच्याकडे बघूनच खुश.
मग अचानक त्याच्या पतंगाने जोशींच्या पतंगाला कापलं.
जोशी ओरडले,
“हा नियमभंग आहे! जनावरांना भाग घेता येत नाही!”
त्याक्षणीच कुत्र्याने त्यांना लाडूच्या प्लेटकडे ओढलं.
बिबट्याने फक्त इतकंच गुरगुरून अॅपला भाषांतर करू दिलं:
“प्रतिस्पर्ध्यांवर गुरगुरलो नाही, हेच मोठं योगदान.”
तो दिवसाचा People’s Choice Winner ठरला.
३. इन्स्टाग्रामवर बिबट्या – “संक्रांत स्पेशल”
लेलेचा मुलगा, ‘रील्सचा राजकुमार’, ही संधी हातातून जाऊ देणार नव्हता.
त्याने बिबट्या आणि लेले यांच्या पतंग स्पर्धेचे रील्स बनवले.
ते रील्स उडालेच.
“When your neighbor is literally a LEOPARD but still follows housing society rules”
हा कॅप्शन लोकांना प्रचंड आवडला.
एका ब्रँडने तर DM केला—
“पुढच्या आठवड्यात ‘तिळगूळ शॅम्पू’ची जाहिरात कराल का?”
बिबट्या गुरगुरला.
अॅपने भाषांतर केले:
“मी तिळगूळ खातो, केसांना लावत नाही.”
४. ड्रोनचा हल्ला (की गैरसमज?)
सोसायटीतील एका मुलाने पतंग उडवताना एक छोटासा ड्रोन सोडला.
तो ड्रोन थेट बिबट्याच्या डोक्याजवळ गेला.
बिबट्या चकित.
सोसायटीत किंचाळ्या.
कुत्रे भुंकू लागले.
आई-बायका लाडूंच्या प्लेट पुढे करून पतींना मागे खेचू लागल्या.
बिबट्या शांत राहिला. फक्त वर बघून हलका गुरगुरला.
ड्रोन खाली कोसळला.
मुलगा रडत आला.
“अंकल! माझा ड्रोन तुटला!”
बिबट्याने अॅपवर काहीतरी बोललं:
“भीती म्हणून नाही, पण माझ्या मिश्या ओढतात ते प्रकार नको.”
लेलेबाईंनी लगेच मुलाला समजावलं:
“बाळा, ड्रोन उडव, पण प्राण्याच्या चेहऱ्यात घुसवू नकोस. तुझं एक खेळणं तुटलं, इथं कोणाचं घरकुलच तुटलं असतं!”
मुलाने लगेच नवीन रील टाकलं—
“My drone met a leopard today 😭🐆”
ते रीलही… व्हायरल.
५. संक्रांतचा शेवट आणि नवी अडचण
संध्याकाळी सोसायटी ऑफिसबाहेर एक नवी नोटीस टांगलेली होती:
“आज सायंकाळी बिबट्या यांच्या फ्लॅटच्या दाराजवळ ठेवलेले चिकन-डिलिव्हरी पाकीट पाहून काही सदस्य घाबरले.
कृपया डिलिव्हरी खाली स्वीकारावी.”
खाली लाल शाईत कोणीतरी लिहिलं होतं:
“तिळगूळ ठीक. पण चिकनचा वास नाही चालणार.”
लेलेबाईंनी नोटीस वाचून म्हणाल्या,
“उद्या आपण बिबट्याला घरी घेऊन फक्त तिळाची चकली करून देऊ. किती दिवस मटणाचा वास येणार?”
बिबट्याने दूरूनच अॅप चालू करून उत्तर दिलं:
“मी तिळाची चकली स्वीकारतो. पण कृपया कमी तेलात तळा. माझ्या फिटनेसचं भान ठेवा.”
लेलेचा मुलगा म्हणाला,
“अरे वा! ‘Leopard Fitness Tips’ — पुढचं रील तयार!”
लेले डोकं धरून बसले.
अंतिम ट्विस्ट
रात्री उशिरा सोसायटी WhatsApp ग्रुपवर एक फोटो आला—
बिबट्या शांतपणे छतावर बसून मशालीसारखी दिसणारी पतंग पाहत आहे.
खाली मेसेज:
“कानन निवासचं आकाश आता सुरक्षित नाही… बिबट्या पतंगांवर मोहित झाला आहे.”
लेलेबाईंनी फोटो पाहून दीर्घ श्वास घेतला—
“सण समारंभ संपले. आता महाशिवरात्री येणार. त्या दिवसात बिबट्याला बेलपान कसं देणार हे बघा!”
लेले पुन्हा घाबरले.
कारण बिबट्या खोलीतच हसत गुरगुरत होता.
अॅपने भाषांतर केलं:
“मी फक्त शेजारी आहे, देव नाही. बेलपान नको, फक्त चकली द्या.”
*********************************************************
🐾 बिबट्या माझा शेजारी – भाग ४
“कानन निवासचे Maintenance Charge युद्ध”
कानन सोसायटीत नवा महिना म्हणजे नवी चिडचिड.
आणि त्यातही मेंटेनन्स बिले—सोसायटीतील एकमेव विषय ज्यामुळे शांत माणसंही ‘वीरप्पन’ मोडमध्ये जातात.
या महिन्यात मात्र सगळ्यांचं लक्ष एकाच गोष्टीवर केंद्रित होतं:
बिबट्याला मेंटेनन्स किती लावायचा?
१. लेलेबाईंची पहिली चिंता
पहाटेचा चहा घेत असताना लेलेबाई म्हणाल्या,
“अहो, बिबट्याला वेगळा मेंटेनन्स लागणार का? त्याला लिफ्टमध्ये जास्त जागा लागते. मोठ्या प्राण्यांसाठी काही वेगळी फी असते का?”
लेले अवाक झाले.
“मोठा प्राणी? त्याला फ्लॅट दिला ह्याचं शॉक अजून गेला नाही, आता मेंटेनन्सचं काय?”
“पण नियम आहेत ना! सोसायटीत काहीही नियम मोडत नाही.”
लेलेबाईंचा आवाज तितकाच अभंग.
तेवढ्यात दारावर ‘गुर्रर्र’ असा हलका आवाज झाला.
बिबट्या आला होता—त्याचा स्मार्टफोन तयार.
अॅपने सांगितलं:
“या महिन्याचं बिल आलं. त्यात ‘पाणी वापर जास्त’ असा चार्ज आहे. आम्ही पाणी जास्त वापरत नाही.”
लेले घाबरून म्हणाले,
“नाही नाही! ते सामान्य आहे. आमच्याकडे बिलात काहीही असू शकतं. कधी तरी ‘अतिरिक्त लिफ्ट चार्ज’ पण येतो. लिफ्ट चालू नसली तरी.”
२. सोसायटी कमिटीची आपत्कालीन बैठक
कमिटीची emergency meeting बोलवली गेली.
चौघे महाशय टेबलाभोवती बसले. मध्ये चहा, बाजूला बन.
लेले कनिष्ठ सदस्यासारखे बिबट्याच्या शेजारी सावधपणे बसले.
बैठक सुरु होताच गिरीबाई म्हणाल्या,
“बिबट्या जास्त जागा घेतो. कॉरिडॉरमध्ये फिरला कि कुत्रे घरातच बसतात. त्यासाठी मेंटेनन्स वाढवा.”
यावर जोशी म्हणाले,
“अहो, तो सोसायटीच्या नावाला शोभतो. ‘कानन’ नाव आहेच! सवलत द्या त्याला.”
लिमये उठून म्हणाले,
“पाणी बिलावर बिबट्याचं consumption वेगळं मोजावं! त्याच्या आंघोळीला किती पाणी लागत असेल?”
बिबट्याने शांतपणे गुरगुरून काहीतरी म्हटलं.
अॅपने सांगितलं:
“मी आठवड्यातून एकदाच अंघोळ करतो. इतके प्रश्न कशाला?”
सगळ्यांची मान खाली.
३. विवाद वाढत जातो
कमिटीच्या बैठका दर तासाला व्हायला लागल्या.
WhatsApp ग्रुपचं नाव बदललं:
पूर्वी: Kanan Society Residents
आता: Kanan Society Maintenance Rafale
लोक मेसेज करत:
“बिबट्या जिन्यात उभा राहतो—त्याने CCTV ब्लॉक होतो.”
“डिलिव्हरी बॉयज वर येत नाहीत—त्याचे compensate करा.”
“त्याच्या गुरगुरण्याने माझ्या मांजरीला panic attack आला.”
सगळ्यात भन्नाट तक्रार वॉचमनची:
“सर, बिबट्या येतो तेव्हा गेट आपोआपच उघडतं. मी middleman नाही राहिलो.”
४. बिबट्याचा प्रतिवाद
बिबट्याने एका दिवशी स्वतःच सभा बोलावली.
स्मार्टफोनमध्ये तयार भाषण.
तो उभा राहिला, जमाव शांत.
अॅपने पुढील भाषण वाचलं:
“मी कोणालाही त्रास दिलेला नाही.
मी फ्लॅटसाठी नियम पाळतो.
मी डिलिव्हरीही खालीच घेतो.
मी फक्त माझ्या कुटुंबासह शांत राहतो.”
पुढचा भाग लोकांनी नीट ऐकला:
“खरी समस्या मी नाही.
तुम्ही एकमेकांशी भांडता.
माझ्यामुळे नाही—तुमच्या स्वभावामुळे.”
सभा शांत.
लेलेबाईंची सुद्धा जीभ थोडी अडखळली.
मग अॅपने शेवटची ओळ सांगितली:
“मेंटेनन्स मी भरेन. पण एवढंच सांगा—चपला बाहेर ठेवू नका ही नोटीस मला किती वेळा येणार?”
तिथे उपस्थित लोक खिदळले.
५. अंतिम निर्णय
सगळ्यांनी ठरवलं:
बिबट्याला सामान्य दराने मेंटेनन्स
अतिरिक्त ‘primate charge’, ‘big animal charge’, ‘wildlife tax’—नाही
फक्त एक नियम—“लिफ्टमध्ये जास्त गुरगुरू नये.”
बिबट्याने मान डोलावली.
तसेही तो लिफ्टमध्ये फारसं बोलत नव्हता.
६. ट्विस्ट: अतिरिक्त दंड
पुढच्या दिवशी नोटीस बोर्डावर नव्याने एक पिवळी चिटकवलेली नोटीस दिसली:
“बिबट्या फ्लॅट नं. 203
मागील महिन्यात लिफ्टमध्ये ३ मिनिटे पाय आत ठेवून बाहेर पडला नाही.
त्यामुळे ‘लिफ्ट हायजिन चार्ज’ – ₹150 लावण्यात येतो.”
खाली कोणीतरी लिहिलं होतं:
“जर बिबट्या लिफ्टची साफसफाई करायला आला तर?”
लेलेबाईंनी नोटीस वाचली आणि हसत म्हणाल्या,
“त्याने साफसफाई केली तर सोसायटीचं मेंटेनन्स अर्धं कमी होईल!”
तेवढ्यात बिबट्याने अॅपवर भाषांतर केलं:
“मला साफसफाई चालेल. पण झाडून झाल्यावर चकल्या द्या.”
लेलेने डोकं धरलं.
कारण त्यांना माहीत होतं—
भाग ५ मध्ये ‘Annual Day’ येणार होता… आणि बिबट्या त्याचा Chief Guest असणार होता.
*********************************************************
🐾 बिबट्या माझा शेजारी – भाग ५
“कानन निवासचा Annual Day आणि बिबट्याची मुख्य पाहुणीगिरी”
कानन सोसायटीचा Annual Day म्हणजे संपूर्ण वर्षभर जमा झालेल्या भांडण, तक्रारी आणि वादांना तीन तासापुरती विश्रांती.
त्या दिवशी सगळे एकमेकांशी हसून बोलतात — कारण नंतर WhatsApp ग्रुपवर पुन्हा भांडायचंच असतं.
यंदा मुख्य पाहुणा कोण असणार?
हा प्रश्न महिनाभर चर्चा विषय होता.
काही जण म्हणत होते — स्थानिक नगरसेवक.
काही म्हणत होते — सेलिब्रिटी इन्फ्लुएन्सर.
तर मग… लिमये बाईंनी अकल्पित प्रस्ताव मांडला:
“आपला बिबट्या!”
आणि सगळ्यांनी क्षणभर शांतपणे, डोळे मोठ्ठे करून एकमेकांकडे पाहिलं…
मग एकच खसखसाट:
“हो ना! मुख्य पाहुणा म्हणजे आदरातिथ्य — आणि या सोसायटीत सर्वांत आदर कोणाला? बिबट्याला!”
१. बिबट्याला निमंत्रण
लेले यांना औपचारिक निमंत्रणपत्र द्यायचं काम देण्यात आलं.
ते दार ठोठावून उभे होते, मनात प्रार्थना:
“देवा, हा हो म्हणो… पण फार खुश होऊन उडी मारू नये.”
बिबट्याने दार उघडले. त्याचा स्मार्टफोन चालू.
अॅपने सांगितलं:
“काय काम आहे? मी माझं मटण Defrost करतोय.”
लेले थरथरत म्हणाले,
“हं… Annual Day ला मुख्य पाहुणा म्हणून तुम्हाला बोलावलं आहे.”
बिबट्याने क्षणभर विचार केला.
स्मार्टफोन:
“कपडे कोणते घालायचे?”
लेले गंभीर:
“आपलं… जे असतं तेच. तुम्ही कपडे घालत नाही त्या मुळेच लोक खुश आहेत.”
लेलेबाईंनी मागून हाक मारली:
“ताईपणाचा शर्ट देऊ का त्याला? तो नवाच आहे!”
लेलेने लगेच हाताने ‘नको’ चा इशारा केला.
२. कार्यक्रमाच्या तयारीची धमाल
Annual Day ची तयारी सोसायटीने युद्धपातळीवर सुरू केली होती.
गिरी बाईंनी स्टेजसाठी चुकीच्या रंगाचे कापड आणले —
सगळ्यांना वाटलं बिबट्या हल्ला करायला सज्ज आहे.
जोशींच्या कुत्र्यानं प्रॅक्टिसमध्ये मुलांच्या नृत्याला मधेच ‘डान्स चॅलेंज’ दिलं.
वॉचमननं चुकून “Guest Pass” ऐवजी “Beast Pass” छापले.
लिमये म्हणाले,
“ठेवू दे. तेच योग्य आहे.”
३. कार्यक्रमाची सुरुवात
कार्यक्रमाची सुरुवात झाली.
प्रेक्षकांमध्ये तणाव, उत्सुकता, आणि २७ मोबाइल कॅमेरे LIVE.
स्टेजवर लेले माइक घेऊन उभे:
“आपले विशेष पाहुणे, प्रिय शेजारी आणि नियमपालक सदस्य… श्रीमान बिबट्या!”
टाळ्यांचा कडकडाट.
काही मुलं घाबरून आईच्या मागे लपली, तर काही जण खुशीत.
बिबट्या मऊ चालत स्टेजवर आला.
स्पॉटलाइट त्याच्यावर.
अॅपने त्याचे भाषण सुरू केले:
“मी तुमच्या सोसायटीचा भाग आहे.
तुमच्यातले काही लोक माझ्यापेक्षा जास्त गुरगुरतात—
तरीही तुम्ही त्यांना टाळ्या देता.”
सगळे अडखळून हसले.
“पण आजचा दिवस सर्वांचा.
माझ्याकडून फक्त एक विनंती—
कृपा करून कार्यक्रमात चपला स्टेजखाली ठेवू नका.”
टाळ्यांचा फवारा.
४. सांस्कृतिक कार्यक्रम
लिमये बाईंचं भजन:
“जंगलाधीशा तुझ्या चरणी…”
गाणं बिबट्याकडे पाहूनच.
जोशींच्या मुलाचे स्कीट:
“मानव आणि वन्यजीव सहअस्तित्व”
पण बिबट्या पाहताच मुलाने संवाद विसरला.
मुलांची फॅन्सी ड्रेस स्पर्धा:
तीन मुलांनी ‘जंगलाचा राजा’ म्हणून सिंहाचा पोशाख घातला होता.
एकाने तर बिबट्यालाच कॉपी केलं—
ते पाहून बिबट्याने दोन सेकंद शांतपणे गुरगुरून म्हटलं (अॅप):
“कृपया original राहा.”
५. बिबट्याचा अनपेक्षित अभिनय
कार्यक्रमात अचानक ‘Open Mic’ सेगमेंट जाहीर झाला.
कुणालाच अपेक्षा नव्हती, पण बिबट्या पुढे आला.
अॅपने जाहीर केलं:
“मी एक कविता लिहिली आहे.”
सभागृहात शांतता.
कविता:
“काननचे लोक, नियमांचे भोक्ते,
WhatsApp वर सर, पण प्रत्यक्षात रोकडे.
मी शांत बसतो, तुम्हीच भांडता,
माझ्या गुरगुरण्यापेक्षा तुमची चर्चा जास्त मोठी.”
थोड्या क्षणांनी टाळ्या—
कारण लोकांना समजण्यासाठी दोनदा वाचावं लागलं.
६. बक्षीस वितरण आणि Grand Finale
बिबट्याला सन्मानचिन्ह देण्यासाठी लेलेबाईंना बोलावलं.
त्या जाताना म्हणाल्या,
“मी त्याला तिळगूळही आणलाय. पाहुण्याला हात रिकामे दाखवायचे नसतात.”
बिबट्याने अॅपद्वारे सांगितलं:
“तिळगूळ चालेल. पण जास्त साखर नको. फिटनेस बिघडतो.”
शेवटी ग्रँड फिनाले:
बिबट्याचा स्टेजवर फेरफटका.
लाइट्स dim, संगीत सुरु.
काही मुलं ओरडू लागली:
“Leopard Dance! Leopard Dance!”
लेलेने माइक पकडून शांतपणे सांगितलं:
“बिबट्या हा संस्कारी आहे. तो डान्स करणार नाही—वॉक करेल.”
आणि बिबट्याने खरोखरच ramp-walk सारखा स्टेजवर फेरफटका मारला.
प्रेक्षक—उन्माद.
७. शेवटचा ट्विस्ट
Next morning, नोटीस बोर्डावर नवीन नोटीस:
“Annual Day मध्ये स्टेजवर पंजांचे ठसे राहिल्यामुळे
बिबट्या सदस्यांकडून ₹180 ‘Stage Cleaning Charge’ आकारण्यात येतो.”
खाली नेहमीप्रमाणे कोणीतरी पेनने लिहिलं:
“अहो, माणसांच्या बुटांच्या ठशांपेक्षा हे ठसे बरेच स्वच्छ.”
लेलेबाई म्हणाल्या,
“काळजी करू नका. मी त्याला सांगते. नवर्यासारखं ही नोटीस फाडून टाकणार नाही तो.”
बिबट्याने अॅप चालू करून उत्तर दिलं:
“Stage Cleaning Charge भरतो.
पण जाणून घ्यायचं होतं—
Annual Day च्या पुढच्या कार्यक्रमात DJ ठेवू का?”
लेलेने घाबरत हात जोडले.
कारण जर DJ आला…
तर भाग ६ मध्ये ‘बिबट्याचं DJ Night’ नक्की होणार होतं.
तुम्हाला पुढचा भाग हवा का?
भाग ६ – बिबट्याचा DJ Night आणि Noise Complaint युद्ध?
*********************************************************
🐾 बिबट्या माझा शेजारी – भाग ६
“DJ बिबट्या आणि Noise Complaint महायुद्ध”
कानन सोसायटीमध्ये शांतता हा एक कल्पनारम्य शब्दच.
कधी पाण्याचा मोटर पंप आवाज करतो,
कधी वरच्या घरात कुणी ‘फर्निचर’ हलवतो (जे आठवड्यात १३ वेळा हलवलं जातं)—
कधी लिमये बाई त्यांच्या कुत्र्याला “नाही म्हटलं ना!” म्हणून जोरात ओरडतात.
पण यंदाची सर्वात मोठी समस्या होती:
DJ Night.
आणि कार्यक्रम आयोजित करत होता…
स्वतः बिबट्या.
१. DJ Night का?
कथा अशी की Annual Dayच्या दिवशी मुलांनी “Leopard Dance” मागितलं होतं.
त्या रीलला ५ लाख views आले.
लेलेचा मुलगा खुश:
“मी DJ पार्टी करतो—बिबट्यासोबत collab! Imagine the reach!”
त्या रात्री बिबट्याने शांतपणे गुरगुरले.
अॅपने भाषांतर केले:
“मी डान्स करणार नाही. पण संगीत ऐकायला आवडतं.”
आणि तिथूनच DJ Night ची बीज रोवली गेली.
२. सभा: ‘DJ Night मंजूर की नाकार?’
आपत्कालीन कमिटी बैठक.
लिमये म्हणाले,
“प्राण्यांना आवाज त्रास देतो. पण हा प्राणीच आवाज लावणार!”
जोशी म्हणाले,
“अहो, तो माणसांपेक्षा शांत आहे. पाठीमागच्या घरातल्या साहेबांच्या मुलाने तर दोन महिने ढोलकी वाजवली ना?”
गिरीबाईंची भीती वेगळी:
“DJ Night ला बिबट्या disco lights मध्ये जरा जास्तच चमकला तर?”
लेले नेहमीप्रमाणे तटस्थ:
“त्याला नियम सांगूया. १० वाजता shut down.”
बिबट्या शांतपणे ऐकत होता. आणि म्हणाला (अॅप):
“मी नियम पाळतो. पण तुम्ही पाळाल का?”
सगळे तीन सेकंद शांत.
३. DJ बिबट्याची तयारी
कार्यक्रमाच्या आधी लेलेच्या मुलाने त्याला DJ Console दाखवले.
त्याला headphones घालून पाहिले.
बिबट्या इतका राजबिंडा दिसत होता की कुत्र्यांनी फिरायलाच नकार दिला.
बिबट्याने गुरगुरून विचारलं:
“Bass कसा वाढवायचा?”
लेले ओरडले,
“नको वाढवू! लोकांना वाटेल त्सुनामी येतेय!”
४. कार्यक्रमाची सुरुवात
शुक्रवारी सायंकाळी मैदानावर DJ सेटअप.
प्रकाश, स्पीकर्स, बॅनर:
“DJ BIBTYA – Beats from the Wild”
स्टेजचा कोपरा ‘Safety Zone’ म्हणून रिकामा ठेवला होता—
म्हणजे जिथे कुणीही उभं राहणार नाही.
७ वाजता संगीत सुरु.
पहिला ट्रॅक: “Jungle Jungle Baat Chali Hai”
लोक हसले.
बिबट्या डीजे कन्सोलवर पंजा ठेवून टेम्पो वाढवत होता.
लेलेचा मुलगा ओरडला,
“बिबट्या! Drop the beat!”
बिबट्याने गुरगुरून बीट drop केला.
मुलं उडत होती,
तर लिमये बाई कान बंद करून म्हणाल्या,
“ही तर कर्णकर्कशता!”
५. पहिली Noise Complaint
८:१५ — गिरीबाईंच्या घरातून फोन:
“आमचं मांजर खिडकीखाली लपलंय. आवाज कमी करा!”
८:23 — पाटील काकांची तक्रार:
“माझा टीव्हीचा Volume 40 वर ठेवूनही काही ऐकू येत नाही.”
८:41 — वरच्या मजल्यावरून आवाज:
“लिफ्टला Disco lights लागल्या आहेत का काय?”
वॉचमनच्या रजिस्टरमध्ये ११ तक्रारी जमा झाल्या.
बिबट्या शांतपणे अॅपवर:
“मी volume कमी करतो. पण Beat कमी नाही केला जात.”
६. ‘मर्यादा १० वाजेची’ युद्धरेषा
लेले हातात घड्याळ धरून उभे:
“१० वाजता थांबवणार. हा नियम आहे.”
९:४५ला गर्दीतलं एक मूल ओरडलं,
“Last song! Last song!”
बिबट्या पुढे आला आणि भाषांतर झालं:
“Last… तीन songs.”
“नको!” — लेले
“हवं!” — मुलं
“काय चाललंय?” — बायका
“Lights बंद करा!” — वॉचमन
शेवटी compromise:
“Last १.५ songs.”
सगळे गोंधळात सुद्धा मंजूर.
७. शेवटचा Beat Drop
९:५८
बिबट्याने शेवटचा ट्रॅक लावला—
"Zinda Hoon Yaar… Kaafi Hai!"
लोक टाळ्या, लाइट्स, फोन कॅमेरा—
बिबट्या तितकाच शांतपणे कन्सोलवर पंजा ठेवून बीट drop करतो…
आणि बरोबर १०:०० वाजता plug बंद करतो.
लोक किंचाळले:
“वाह! नियम पाळला बिबट्याने!”
८. दुसऱ्या दिवसाचा ट्विस्ट
सकाळी पुन्हा नोटीस बोर्डावर चकित करणारी नोटीस:
“कालच्या DJ Night मध्ये
स्टेज जवळ आढळलेल्या पगड्यांचे (Paw Prints) फोटो
CCTV मध्ये दिसले.
त्यामुळे ‘Sound Impact Paw-Trace Charge’ ₹210 आकारण्यात येतो.”
खाली कोणीतरी पेनने लिहिलं:
“DJ ने पंजे कसे वापरावेत हे शिकवलं. Charge कसा वापरावा ते सोसायटी शिकवते!”
लेलेबाई म्हणाल्या,
“बिबट्या बिचारा. त्याने नियम पाळले तरी दंड. असं असेल तर त्याला पुढच्या वेळी ‘Silent Disco’ सुचवू.”
बिबट्याने दूरून ऐकून अॅपद्वारे उत्तर दिलं:
“Silent disco चालेल.
पण headphones फाडले तर charge लागेल ना?”
लेले डोकं धरून बसले.
कारण त्यांना माहिती होतं—
भाग ७ मध्ये ‘Silent Disco’ तर होणारच…
पण त्यात लिमये बाईही नाचणार होत्या.
जर तुम्हाला हवं असेल, मी लगेच भाग ७ – Silent Disco, Earplug विवाद आणि लिमये बाईंचा रहस्यमय डान्स लिहून देतो.
*********************************************************
इथे मी ChatGPT ला आवरतं घ्यायला सांगितलं.
can you please conclude the series giving message on how human beings are encroaching leopard's natural habitat and how this series would like to give serious message to human society?
*********************************************************
🐾 “बिबट्या माझा शेजारी” – अंतिम निष्कर्ष
हसू, व्यंग, आणि एक गंभीर सत्य
कानन निवासमधील बिबट्याच्या सहा भागांच्या कथेत आपण सतत हसलो —
सोसायटी मीटिंग्ज, नोटिसा, तक्रारी, तिळगूळ, DJ Night, चप्पल विवाद…
पण या सगळ्या विनोदी प्रसंगांमध्ये एक खोल अर्थ लपला होता:
ही कथा माणूस आणि वन्यजीव यांच्या संघर्षाची, आणि आपल्या अतिक्रमणाची हलक्या-फुलक्या पद्धतीने केलेली जाणीव आहे.
🟫 १. आपण बिबट्याच्या घरात घुसलो, तो आपल्या घरी नाही
कथा विनोदातून दाखवते की —
बिबट्या शांत, नियम पाळणारा, सहजीवन मानणारा आहे.
पण समाज त्याच्याकडे नेहमी “धोका” म्हणून पाहतो.
प्रत्यक्षात कोण कुणाचा शेजारी?
शहर वाढत गेले
कॉंक्रिटचे जंगल उभे झाले
रस्ते, हायवे, रिसॉर्ट्स वाढले
झाडे, अरण्य, नैसर्गिक मार्ग नष्ट झाले
बिबट्याने आपलं जंगल सोडलं नाही —
आपण बिबट्याच्या जगात घरं बांधली.
🟫 २. आपला Noise, आपली Light, आपली Crowding — त्याच्यासाठी त्रासदायक
आपण DJ Night चा आनंद घेतो, पण
वन्यजीवांसाठी ती भीती, ताण आणि विस्थापनाची कारणं असतात.
आपल्याला “मजा” वाटणाऱ्या गोष्टी —
त्यांच्यासाठी “धोका”.
🟫 ३. बिबट्या आपला शत्रू नाही — सहजीवन शक्य आहे
कथेत बिबट्या:
नियम पाळतो
सभ्य आहे
कोणालाही त्रास देत नाही
माणसांसोबत राहायला शिकतो
खरं तर हे सहजीवनाचे संकेत आहेत.
निसर्ग सांगतो:
“माझी जागा थोडी राखा, मी तुमची जागा राखीन.”
ही कथा विनोदातून दाखवते की
जर माणसांनी अगदी जरा संवेदनशीलता दाखवली,
तर जंगलातील प्राणी आणि आपण — एकत्र सुरक्षित राहू शकतो.
🟫 ४. खरा संदेश: जंगल जपा, प्राण्यांचा हक्क जपा
या मालिकेचा अंतिम हेतू विनोद नाही.
तो एक स्मरणपत्र आहे:
अतिक्रमण थांबवा
जंगलांचे रक्षण करा
मानवी “सोयी”साठी निसर्गाची हानी टाळा
वन्यजीवांना त्यांच्या निवासस्थानात जगू द्या
आणि जेव्हा ते आपल्या जगात भटकतात —
त्यांना “धोका” नव्हे तर “परिणाम” म्हणून पहा
आपण त्यांचे घर घेतले —
त्यांनी आपली गल्ली घेतली नाही.
🟫 ५. मालिकेचे अंतिम शब्द
कानन निवासाचा बिबट्या हसवत जाईल,
पण त्याच्या नजरेतला एक शांत प्रश्न कायम राहील:
“तुम्ही माझ्या जंगलात घुसलात,
मी तुमच्या शहरात नाही.”
ही मालिका त्या प्रश्नाचं उत्तर नाही देत —
पण माणसांना तो प्रश्न विचारायला भाग पाडते.
आधी कथा मनोरंजन होती,
आता ती एक संदेश बनून उरते:
हसू जाऊ दे, पण शहाणपण राहू दे.
निसर्गाला जागा द्या — नाहीतर एक दिवस जागा उरणारच नाही.
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा