ट्रिंग ट्रिंग ! रविवारी सकाळी घरच्या दूरध्वनीची बेल वाजली तसा मी कुतूहल भावनेनं व्यापून दूरध्वनीकडे गेलो. बरेच दिवसांत ही बेल वाजली नसल्यानं हा दूरध्वनी घरात आहे ह्याचाच मला विसर पडला होता.
मी - "हॅलो"
समोरचा माणूस - "हॅलो " (अति उत्साहानं )
आवाज ओळखीचा वाटल्यानं मी स्मरणशक्तीला ताण दिला.
मी - "अति गंभीर ?"
समोरचा माणूस - "काय ?" (काहीशा रागानं )
मी - "नाही म्हणजे आपण गेल्याच आठवड्यात बोललो ना !" ( सारवासारव करण्याचा प्रयत्न करत )
समोरचा माणूस - "हो तोच तो मी ! कसे आहात पंखवाले !"
मी - "ठीक आहे ! " (काहीशा रागानं )
समोरचा माणूस - "तर थेट मुद्दयाला हात घालतोय मी ! तुमच्या मागच्या आठवड्यातील पंखांच्या कल्पनाविस्तारावर आम्ही म्हणजे आमची कंपनी खूप खुश झाली आहे . त्यामुळं आज आम्ही तुमच्याकडं नवीन प्रस्ताव घेऊन आलो आहे !"
मी - "असं होय "
थोड्याच वेळात मी अतिगंभीर आणि त्याची एक स्त्री सहकारी ह्यांच्या सोबत व्हिडिओ कॉल वर होतो.
अतिगंभीर आणि सहकारी - "शुभ प्रभात !"
मी - अतिगंभीरकडे पाहत "आपलं झालंय सुप्रभात!" त्याच्या सहकारीला "सुप्रभात !"
सहकारी - "आजचा आपला विषय आहे - ते दोन तास !"
मी - " लहानपणी शाळेत असताना रेल्वे प्लॅटफॉर्मवर अर्धा तास ह्या विषयावर निबंध लिहिण्याची सवय वगळता मला असल्या विषयावर बोलायची अथवा लिहायची सवय नाही ! आणि मला अभ्यासानं व्यापून टाकल्यानं क्रिकेटर बनता आलं नाही अन्यथा वकार आणि अक्रमसमोर दोन तास असं मी नक्कीच लिहू शकलो असतो "
अतिगंभीर - " म्हणजे त्यांच्यासमोर दोन तास टिकला असता असं म्हणायचं आहे का तुम्हांला ? चांगला आत्मविश्वास आहे तुमचा "
सहकारी - "आपण जरा मुद्द्याकडे वळूयात का ? तर विषय असा आहे की एके दिवशी सकाळी अचानक तुम्हांला ह्या पृथ्वीचा पुढील दोन तासांनंतर सर्वनाश होणार आहे असं सांगण्यात आलं , तर तुम्ही ते दोन तास कसे घालवाल , त्यात काय काय कराल? तुम्हांला विचार करण्यासाठी म्हणून आम्ही काही वेळ देत आहोत ! आपण सायंकाळी चार वाजता भेटूयात !"
सायंकाळी चार वाजता -
अतिगंभीर आणि सहकारी - "शुभ दुपार , संध्याकाळ !"
मी (त्रासिक मुद्रेने ) - "ठीक आहे, ठीक आहे "
अतिगंभीर - "तुम्ही इतके त्रस्त का दिसत आहात ? विचार करुन त्रास झाला का?"
मी (वैतागून ) - "अहो त्या विचारांपेक्षा झोप न झाल्यानं त्रास झालाय !"
सहकारी - "आपल्याला झालेल्या तसदीबद्दल आम्ही खरोखर तुमची माफी मागू इच्छितो . आपण हे थोडक्यात आटपुयात ! तर तुम्हांला नक्की काय वाटतंय !"
मी (उत्साहानं पुढ्यातील कागद वाचत ) -
१. "आमच्या इथं नाक्यावर एक मस्त केकचे नवीन दुकान निघालं आहे . काय एकाहून एक मस्त केक ठेवलेले असतात डिस्प्ले ला ! पण खूप महागडा आहे तो ! ही बातमी जाहीर झाली रे झाली की मी त्याच्याकडे धावत जाणार आणि सांगणार - अरे मित्रा , आता काय सर्वच नाश पावणार आहे ! तर आपण दोघे मिळून हे सर्व केक खाउयात ! "
सहकारीच्या चेहऱ्यावर काय हा बालिश विचार आहे ह्यांचा हे भाव स्पष्ट दिसत होते. तुम्हांला दुसरा कोणी मिळाला नाही का ह्या प्रकारच्या भावानं तिनं अतिगंभीरकडे पाहिलं. त्यामुळं विचलित न होता मी माझे वाचन पुढे सुरु ठेवले.
२."आयुष्यात मी काही जणांशी चुकीचं वागलो, काहींना काही सांगायचं राहून गेलं. ते ह्या दोन तासांत सांगण्याचा प्रयत्न करीन "
सहकारी (तिचे डोळे चकाकले होते) - "मग हे आत्ताच का नाही सांगायचं ?"
मी - "त्यानंतरचे परिणाम दोन तासांपलीकडं पेलण्याची कदाचित ताकत माझ्यात नाही म्हणून !"
सहकारी - "यादी तयार आहे ?"
मी - "नाही, त्यावेळेला जे आठवणार त्यांनाच "
३. "पुढे अब्जावधी वर्षानंतर पृथ्वीवर अथवा ह्या विश्वात नवीन जीवसृष्टी येईल. त्यांना संदर्भ म्हणून शेवटच्या दोन तासांत पृथ्वीवरील सोशल मीडिया, टीव्हीवरील बातम्यांच्या वाहिन्या ह्यावर कसा धुमाकूळ घातला गेला ह्याविषयी माझ्या क्षमतेनुसार नोंद ठेवीन !
अतिगंभीर - "विचारात घेण्यासारखी बाब आहे"
४. "जगातील महत्वाच्या माणसांना उद्देशून माझ्या फेसबुक वॉलवर संदेश लिहीन"
अतिगंभीर - "म्हणजे चीनचे अध्यक्ष माहिती आहेत, पण अजून कोणाला ?"
मी (त्याला लूक देत ) - " त्यांच्या व्यतिरिक्त डोनाल्ड ट्रम्प, विराट कोहली "
सहकारी - "अय्या , विराटला काय मेसेज देणार तुम्ही ?"
मी - "म्हणजे सांगण्यासारखं खूप आहे पण पाकिस्तानविरुद्ध पांड्याला का घेतला ह्याचा जबाब विचारीन !"
सहकारी (निराशेनं ) - "हम्म "
अतिगंभीर आणि सहकारी - "अजून काही?"
मी - "सध्या तरी इतकेच सुचतंय ! "
अतिगंभीर आणि सहकारी - "आपल्या अमूल्य वेळेबद्दल खूप खूप आभार ! आम्ही निघतो आता"
मी - "आभार कसले त्यात, येत जा असे अधूनमधून वेळ घालवायला. फक्त माझ्यावर एक कृपा करा "
अतिगंभीर आणि सहकारी (उत्साहानं ) - "कोणती ?"
मी - "त्या नाक्यावरील केकवाल्याला ह्यातलं काही सांगू नका !"
