माणसं आयुष्यात शल्य सोबत घेऊन जगत असतात. इथं काही माणसं की बहुतांशी माणसं ह्या बाबतीत टिपण्णी करण्याची माझी क्षमता नाही. काही शल्यांचं मूळ जन्मजात कारणामध्ये असतं तर काहींचं मनुष्यावर ओढविलेल्या प्रसंगात तर काही त्या मनुष्याच्या निर्णयामुळं त्यानं / तिनं स्वतःवर ओढवुन घेतलेली असतात.
शल्यांचा उगम कोणत्याही प्रकारचा असला तरी शल्य ह्या शब्दासोबत गौप्यता अध्याहृत आहे. माणसांची गौप्यता विविध पातळीवरची असते.
काही माणसं आयुष्यभर शल्यांना आपल्यासोबत घेऊन जगतात. अगदी जवळच्या माणसांना जरी ही शल्ये माहित असली तरी ही जवळची माणसे आयुष्यभराच्या कालावधीत क्वचितच त्यांचा उल्लेख करतात. आणि उल्लेखाचे हे क्षण त्या माणसाच्या आयुष्यातील परमोच्च आनंदाचे अथवा दुःखाचे क्षण असण्याची शक्यता जास्त असते.
काही माणसांना मात्र आपली शल्य आपणासोबतच ठेवायला जमतं. शल्यांच्या बाबतीत माणसं गुप्तता पाळण्याचे मुख्य कारण म्हणजे समोरच्या माणसाला त्या शल्याचं आपल्याइतकं महत्व वाटेल की नाही ह्याविषयी मनात असलेली साशंकता ! माणसं आणि त्यांची शल्ये ह्यांचं एक अबोल विश्व असतं आणि त्यात परक्या माणसांनी निर्माण केलेली साशंकता बहुतांशी वेळा नकोशी असते !
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा