चुकीची गृहीतकं ही मनःशांतीला पोषक नसतात. जसं की आयुष्यात सुखांचा कालावधी दुःखाच्या कालावधीपेक्षा दीर्घकाळ टिकणारा आहे, आयुष्यात महत्प्रयासानं प्राप्त केलेलं स्थैर्य चिरकाल टिकणारं आहे वगैरे वगैरे ! खरंतर आपण सर्व निसर्गाचाच एक घटक, परंतु निसर्गदत्त बुद्धीमुळे आपण निसर्गातील बाकी सजीवांपासून आपणास वेगळं समजु पहातो. निसर्गाचे नियम आपल्याला लागु पडणार नाहीत अशी भ्रामक समजुत करु पाहतो. निसर्ग त्याच्या पद्धतीनं आपल्याला समजवू पाहतो. निसर्गानं दिलेले धडे समजुन घेण्यासाठी गरज असते ती फक्त फक्त डोळे उघडे ठेवण्याची! आज सकाळी काढलेली ही दोन चित्रं ! मनाला खुप भावून गेलं. निसर्ग ह्यात खूप काही सांगतोय असं वाटलं.
पानाच्या विविध जीवनावस्था ! एक उमलणारे कोवळं पान ! जीवनाविषयी खूप काही आशा बाळगणारे ! दुसरं हिरवंगार पान ! अगदी तारुण्याच्या भरात ! चकाकणारा हिरवा रंग ! आणि मग पिवळं पान ! आयुष्य पुर्ण जगलेलं ! संतृप्ततेनं धरणीने आपल्याला सामावुन घ्यावं ह्याची वाट पाहणारं ! तिन्ही अवस्थांमधील पानांना सारख्याच मायेनं आपल्या अंगावर खेळवणारं हे जास्वंदीचं झाड !
पानांप्रमाणं फुलांच्याही तीन अवस्था ! एक नुकतीच उमलू पाहणारी कलिका! फक्त हिरव्या रंगांचा स्पर्श झालेली ! दुसरी उमलण्याच्या अर्ध्या मार्गावरील ! आणि एक फुलण्याच्या अंतिम टप्प्यावरील असलेलं दाट लाल रंगाचे फुल ! ह्यात आयुष्याच्या अवस्थांमुळं निर्माण होणाऱ्या हर्ष, उन्माद, खेद वगैरे भावना अस्तित्वात नसाव्यात असंच वाटत राहतं !
केवळ हीच मंडळी इथं नाहीत ! जरा निरखुन पाहिलं तर दिसतोय तो एक कोळी ! दोन दिसांचा डाव अशी कहाणी असलेल्या ह्या सर्व पानाफुलांच्या आधारानं आपलं घर उभारु पाहणारा हा कोळी ! ते पिवळं पान कधीही गळून पडणार, त्या लालचुटुक फुलाचा मोह कोणाला पडून ते केव्हांही खुडले जाणार आणि मग प्रयासाने उभारलेलं हे कोळ्याचं जाळं नष्ट होणार ! ह्या इवल्या कोळ्याच्या बाबतीत किती वेळा हे घडलं असणार हे केवळ तो कोळी आणि देवच जाणो ! तरीही नव्या जिद्दीनं तो कोळी पुन्हा नवं जाळं उभारायला लागेल, हे जास्वदींचं झाड सुद्धा खुडल्या गेलेल्या फुलांचा आणि गळलेल्या पिवळ्या पानांचा शोक न करता नवीन बाळांच्या संगोपनात आपलं मन रिझवु पाहणार ! आपल्याला काही शिकता येईल का ह्या चित्रांतून ?
मस्तच
उत्तर द्याहटवा